Porównanie warunków zgryzowych u dzieci z zespołem Downa z warunkami u dzieci zdrowych

Wstęp
Zespół Downa jest aberracją chromosomową w przebiegu której występują liczne nieprawidłowości o różnym nasileniu w obrębie jamy ustnej i kompleksu ustno-twarzowego.

Cel
Celem pracy jest analiza i porównanie warunków zgryzowych występujących u dzieci z zespołem Downa z warunkami u dzieci zdrowych w tej samej grupie wiekowej.

Materiał i metody
Grupę badawczą stanowiło 22 pacjentów z zespołem Downa (ZD) i 33 pacjentów zdrowych w wieku 7–16 lat. Badanie zewnątrzustne obejmowało analizę rysów twarzy w odniesieniu do trzech płaszczyzn. W trakcie badania wewnątrzustnego oceniano klasę Angle’a, klasę kłową, nagryz pionowy i poziomy, protruzję/retruzję siekaczy. Oceniono również dysfunkcję języka oraz napięcie mięśni mimicznych i mięśni żucia.

Wyniki
Najczęstszą wadą zgryzu wśród pacjentów z zespołem Downa był zgryz krzyżowy częściowy boczny obustronny (59% vs 14% w grupie zdrowej) oraz zgryz otwarty częściowy przedni (33% vs 5%). Częstość występowania III klasy Angle’a była wyższa u dzieci z zespołem Downa (25% vs 15%). Nieprawidłowy nagryz pionowy zaobserwowano u 68% pacjentów z ZD, w porównaniu z 33% w grupie zdrowej (p-value < 0,013). Nieprawidłowy nagryz poziomy stwierdzono u 68% pacjentów z ZD, a tylko wśród 37% pacjentów zdrowych (p-value < 0,024). Hipodoncję rozpoznano jedynie u dzieci z ZD (50%). W grupie (ZD) dominowała hipotonia mięśniowa (55% vs 4%) oraz dysfunkcja mięśni języka (41% vs 6%).

Wnioski
Z naszych badań wynika, że częstość występowania wad zgryzu oraz nieprawidłowości układu stomatognatycznego jest większa u pacjentów z zespołem Downa niż u pacjentów zdrowych.