Kostnienie chrząstkozrostu klinowo-potylicznego. Przegląd piśmiennictwa

Zamykanie chrząstkozrostu klinowo-potylicznego postępuje u obu płci od wewnątrz na zewnątrz czaszki. Stosunkowo późne kostnienie chrząstkozrostu klinowo-potylicznego, w porównaniu z innymi chrząstkozrostami podstawy czaszki, ma olbrzymie znaczenie dla wzrostu twarzoczaszki.

Cel
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie danych na temat czasu kostnienia chrząstkozrostu klinowo-potylicznego, które uzyskano na podstawie badań makroanatomicznych, CT i CBCT wraz z zaprezentowaniem dymorfizmu płciowego, różnic etnicznych i aspektów klinicznych oraz zademonstrowanie wykorzystania wyników badań w ortodoncji.

Materiał i metody
Korzystając z elektronicznych baz danych (Scopus, ScienceDirect, Web of Science, BIOSIS, EMBASE i PubMed), dokonano przeglądu piśmiennictwa z lat 1960–2019 i podsumowano informacje na temat kostnienia chrząstkozrostu klinowo-potylicznego. Zastosowano następujące kryteria wyszukiwania w języku angielskim: chrząstkozrost klinowo-potyliczny, stopień kostnienia, czas zamknięcia chrząstkozrostu.

Wyniki
Wyszukano 172 publikacje odnoszące się do użytych słów kluczowych i dokonano przeglądu 38 prac z lat 1960–2019. Chrząstkozrost klinowo-potyliczny kostnieje i zamyka się ok. 1–2 lat później u płci męskiej. Stopień kostnienia chrząstkozrostu klinowo-potylicznego wykazuje duże różnice etniczne. Przedłużający się okres wzrostu i kostnienia chrząstkozrostu klinowo-potylicznego aż do okresu młodzieńczego działa jako mechanizm opóźniający, niezbędny dla względnie późnego wyrzynania się uzębienia stałego.

Wnioski
Znajomość okresów kostnienia chrząstkozrostu klinowo-potylicznego, a zatem jego wpływu na położenie szczęki, pozwala lepiej zaplanować leczenie ortodontyczne, ocenić wpływ wzrostu trwającego po zakończeniu leczenia na długoterminową stabilność uzyskanych wyników oraz pozwala prawidłowo zinterpretować wynik leczenia ortodontycznego. Ponadto ocena stopnia fuzji chrząstkozrostu klinowo-potylicznego może być wykorzystana do oceny dojrzałości szkieletowej, której ma istotny wpływ na czas rozpoczęcia leczenia ortodontycznego poszczególnych wad zgryzu.



Closure of the spheno-occipital synchondrosis is progressing in both sexes from the inside to the outside of the skull. Compared to other cranial base synchondroses, the spheno-occipital synchondrosis ossifies relatively late, and therefore it is of great importance for the growth of the facial skeleton.

Aim
The aim of this paper is to present data on ossification time of the spheno-occipital synchondrosis based on data obtained from macro-anatomical studies, CT and CBCT scans; to present information on sexual dimorphism, ethnic differences and clinical aspects, as well as to demonstrate the use of results of these studies in orthodontics.

Material and methods
Electronic databases (Scopus, ScienceDirect, Web of Science, BIOSIS, EMBASE and PubMed) were used in the search of literature from the period 1960–2019 and information on the ossification of the spheno-occipital synchondrosis was summarised. The following search criteria were used in English: spheno-occipital synchondrosis, ossification degree, synchondrosis closure time.

Results
172 publications with keywords of interest were identified, and a review of 38 papers from the years 1960–2019 was conducted. The spheno-occipital synchondrosis ossifies and closes about 1–2 years later in males. The stage of ossification of the spheno-occipital synchondrosis shows significant ethnic differences. The prolonged period of growth and ossification of the spheno-occipital synchondrosis until adolescence acts as a delaying mechanism which is necessary because the permanent dentition erupts relatively late.

Conclusions
When one knows the periods of ossification of the spheno-occipital synchondrosis and associated effects on the position of the maxilla, it allows better planning of orthodontic treatment, assessment of the effects of growth that is still present after treatment on the long-term stability of results obtained, and it also allows for correct interpretation of outcomes of orthodontic treatment. In addition, the assessment of the degree of fusion of the spheno-occipital synchondrosis can be used to assess skeletal maturation, and this evaluation has a significant impact on the time when orthodontic treatment of individual malocclusions is started.