Zastosowanie elektromiografii powierzchniowej w diagnostyce dysfunkcji języka

Zaburzenie równowagi w zakresie sił wywieranych przez wargi, język i policzki na okluzję może doprowadzić do powstawania i utrwalania wad zgryzu. Wyeliminowanie dysfunkcji mięśniowych w planie terapii ortodontycznej sprzyja uzyskaniu stabilnych wyników leczenia. Na szczególną uwagę zasługują dysfunkcje układu ustno-twarzowego, tj. przetrwały niemowlęcy typ przełykania, wady wymowy, nawykowe oddychanie przez usta.

Cel
Celem pracy jest optymalizacja metody służącej do diagnostyki dysfunkcji języka u pacjentów z wadą zgryzu.

Materiał i metody
Do badania zakwalifikowano 75 osób w wieku od 5 do 13 roku życia. Pacjentów podzielono na dwie grupy. Grupa badana składała się z 58 osób, u których zdiagnozowano dotylną wadę zgryzu powikłaną dysfunkcją języka; grupa porównawcza składała się z 17 osób ze zdiagnozowaną dotylną wadą zgryzu. Dokonano pomiaru aktywności bioelektrycznych mięśnia okrężnego ust za pomocą dwukanałowego aparatu do pomiarów sygnałów elektromiografii powierzchniowej NuTrac Alpha2E. Właściwy pomiar wykonywano w trybie skurcz–relaks.

Wyniki
Stwierdzono różnicę istotną statystycznie pomiędzy grupą badaną a porównawczą w zakresie zmiennej dRMM mierzonej w fazie relaksu na wardze dolnej oraz górnej (p < 0,05).

Wnioski
Elektromiografia powierzchniowa stanowi dobre narzędzie do diagnozowania dysfunkcji języka u dzieci. Zastosowanie w analizie statystycznej krzywych ROC pozwala w zakresie zmiennych napięcia warg oszacować, które badane osoby będą miały dysfunkcję języka.



An imbalance in forces exerted by lips, tongue and cheeks on occlusion may lead to the formation and consolidation of malocclusions. Elimination of muscular dysfunctions in an orthodontic therapy plan helps obtain stable treatment outcomes. Dysfunctions of the orofacial system, i.e. an infantile swallowing pattern, speech defects, habitual breathing through the mouth are of special attention.

Aim
The aim of this study is to optimize the method used to diagnose tongue dysfunctions in patients with malocclusions.

Material and methods
The study included 75 patients aged between 5 and 13 years. Patients divided into two groups. The study group included 58 subjects diagnosed with posterior malocclusions complicated by a tongue dysfunction; the comparative group included 17 subjects diagnosed with posterior malocclusions. The bioelectrical activity of the orbicularis oris muscle was measured with a two-channel device for measuring surface electromyography signals, NuTrac Alpha2E. Proper measurements were performed in the contraction-relaxation mode.

Results
A statistically significant difference was found between the study group and the comparative group regarding the dRMM variable measured in relaxation on lower and upper lip (p < 0.05).

Conclusions
Surface electromyography is a good tool for diagnosing tongue dysfunctions in children. The use of ROC curves in a statistical analysis allows to estimate which subjects might have tongue dysfunctions in relation to lip tension variables